‘‘Het is tijd om het ziekenhuis uit te gaan’.
Die gedachte kreeg ik een paar weken geleden over mijn herstel nog voordat er zoveel mensen op de IC belandden door besmetting met het corona-virus. Ik twijfelde daarom of ik de gedachte zou delen. Het is een moeilijke tijd waarin we leven. Eén die vraagt om lichtpuntjes.
En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede.
Romeinen 8: 28
Het inzicht om uit het ziekenhuis te komen hoort bij de fase van herstel waarin ik mij verkeer.
Het goede wat God voor ogen heeft
Om te leren leven met wat mij is overkomen en de gevolgen ervan te accepteren.
De bijbeltekst uit Rom 8:28 helpt mij herinneren aan het feit dat ook deze gebeurtenis in mijn leven bijdraagt aan het goede wat God voor ogen heeft. En dat is herstel van gebrokenheid.
Dit is deel 2 van de bevalling.
In de nacht van 5 op 6 januari blijken mijn vliezen gebroken. Onzeker was precies wanneer. Daarom werd in overleg met de verloskundige besloten om binnen de komende 24 uur te bevallen.Dit om infectie gevaar te voorkomen. Mijn ontsluiting kwam natuurlijk op gang maar bleef heel lang op slechts 2 cm hangen.
De bevalling in tijdschema:
- 22 PM tot 7 AM – Ik probeer te slapen en heb 2 cm ontsluiting.
- 9 AM – We bellen mijn ouders en vieren samen avondmaal. Een vriendin en tevens verpleegkundige komt speciaal voor ons naar het ziekenhuis om te helpen bij de bevalling.
- 10 AM – nog steeds 2 cm ontsluiting. We verhuizen naar de verloskamer en leggen infuus aan met wee-opwekkende middelen[oxytocine].
- 13 PM – nog steeds 2 cm ontsluiting. Wat heftig! Vliezen worden centraal gebroken door verloskundige. Het hek is van de dam…
- 14.20 PM – van 2 naar 10 cm ontsluiting binnen ongeveer 1,5 uur. Nog een keer: wat heftig!
- 14.32 PM – Jonah Sela Lumalessil is geboren na zes minuten persen.
Wél om de kracht van de Heilige Geest
Het gaat niet zo zeer om de duur van de bevalling. Wél om de kracht van de Heilige Geest die ik tijdens de bevalling heb mogen ervaren.
In 1 woord: OVERWELDIGEND!
Om 10 uur verhuizen we naar de verloskamer. We draaien eigen muziek, de verpleegkundige maakt af en toe foto’s [zie onder aan de pagina] en brengt mij kleurpotloden met papier zodat ik kan focussen op een bijbeltekst die ik in gedachten kreeg.
Hemelhoog is Uw liefde, tot in de wolken reikt Uw Trouw.
Psalm 108:5
Alles bij elkaar is rustgevend. Echter het infuus met de wee-opwekkers beperkt mijn bewegingsvrijheid en de intensiteit van de weeën wordt al gauw te frequent om nog te kleuren.
Dan blijkt om 13 PM dat de ontsluiting geen cm opgeschoten is. Ik heb nog steeds maar 2 cm ontsluiting terwijl het opvangen van de weeën al zo zwaar is. De moed zakt me in de schoenen! Augus houdt mijn hand vast maar ik staar dwars door hem heen. Mijn gedachten gaan even alleen maar uit naar een mogelijke keizersnee.
De verloskundige concludeert dat mijn vliezen niet centraal gebroken zijn. Bij een eerst volgende wee breekt zij ze handmatig en het hek is van de dam! Althans dat blijkt achteraf want de ontsluiting gaat binnen 1,5 uur van 2 naar 10 cm. [Voor 1 cm ontsluiting staat +/- 1 uur. Ter illustratie voor de intensiteit van de weeën.]
Mijn conditie was door de hersenvliesontsteking gedaald tot minus 10.
Hierdoor was ik al redelijk aan het einde van mijn latijn om 13 PM en zag ik enorm tegen die nog 8 cm ontsluiting op. Vandaar die keizersnee gedachte…
Voor wat verlichting stap ik weer onder de douche. Dat was geen pretje zoals ’s ochtends. Ik kon de weeën haast niet houden. Zo snel volgenden ze elkaar op. En mijn gedachten bleven maar naar die keizersnee uitgaan. Ik wilde dat niet vanwege de algehele narcose die ik dan zou krijgen maar de pijn bleef mij die kant op duwen. Toen zei Augus: ‘nu komt het aan op je mentale kracht’. Jaja, zeg dat maar eens tegen een vrouw in barenspijn…
Dankbaar wel dat hij het zei want het hielp me om me te focussen.
Oké, dank U wel Heer!
Op de weeën in plaats van op de mogelijkheid van een keizersnee. [Overigens niks mis mee als dat wel gebeurd zou zijn].
Toen dat mij lukte kreeg ik óók de gedachte en bemoediging: ‘het gaat nog meer pijn doen maar zal niet lang meer duren!’ Een sprankje HOOP. Oké, dank U wel Heer! Ennnn door!
Gauw die badkamer uit en terug naar de verloskamer. Al heel gauw had ik aandrang om te poepen. Voor wie bevallen is weet wat dit betekend.
Opeens ging het heel snel en was ik van 2 naar 10 cm ontsluiting gegaan. Wat een opluchting toen de verloskundige 10 cm concludeerde. Gelukkig maar want ik had nog net een beetje kracht over om te persen.
Het persen ging vervolgens óók heel snel, maar Jonah’s hartslag kwam in het gedrang. Daarom moest ik bij de laatste pers geholpen worden met een knip. Zo kon ik met wat laatste kracht na 6 minuten Jonah in mijn armen nemen…
Wat een onbeschrijfelijk gevoel! De woorden die ik toen heb uitgesproken zijn niet te herhalen. Die eerste momenten zijn vol van liefde én adrenaline. Mijn ouders komen langs in de verloskamer en ons hele gezin ’s avonds in het ziekenhuis. We genieten van dit kleine wonder van leven!
Jonah is op zondagmiddag geboren. Die avond ontvingen we een voice bericht uit onze kerk waarin gebeden werd voor een natuurlijke bevalling. Dat gebed is diezelfde dag verhoord!
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik genoeg kracht had om zonder al te veel ingrijpen of pijnmedicatie natuurlijk kon bevallen. Nothing beats Gods timing…
Na 2 extra nachten in het ziekenhuis gaan we naar huis. We bedanken het ziekenhuispersoneel voor de goede zorgen. Ik ervaar euforie omdat we als gezin van 3 het ziekenhuis kunnen verlaten. Maar bij thuiskomst moet ik heel hard huilen, omdat de opeen-volging van gebeurtenissen gewoon zo ontzettend overweldigend is.
Vanaf dat moment begint mijn verdere herstel maar ook mijn leven als moeder voor Jonah. Ik moet leren leven met de gebeurtenis en accepteren dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
En dat is totaal niet verkeerd maar zo af en toe nog een worsteling waarmee ik geconfronteerd word.
Denk aan Romeinen 8:28 waarmee ik dit stuk begon. Alles draagt bij aan het goede. En daar vertrouw ik op.
Nooit meer hetzelfde en goed(er).
Hoog als de Hemel is Zijn LIEFDE en TROUW voor mij én jou!
Moge de God van de vrede jou zegenen in een tijd waarin de wereld ontwricht is. Ik bid dat de gebeurtenis ‘corona’ ook aan het goede zal bijdragen wat God voor ogen heeft voor een ieder van ons.