GRACEFULLY BROKEN

  • door
gracefully broken

Groeien in een nieuwe rol

Voordat ik verder vertel over toen wil ik met jullie delen dat ik deze week definitief afscheid genomen heb op mijn werk. Het was fijn om af te sluiten met een gezellige lunch. Ik nam Jonah mee en het knuffel-gehalte was hoog:). Heel leuk om te zien dat Jonah ook anderen om ons heen blij maakt. Te stoppen met werken is overigens nog steeds een goed besluit. 

Jonah is deze week 10 maanden oud, WOW! De tijd vliegt en daarmee het leven. De ene dag leef ik bewust & energiek, maar de andere dag ben ik kapotmoe en sta ik op automatische piloot. Deze periode is echt een zoektocht naar een mooie verdeling van activiteiten en [bed]rust in mijn nieuwe rol als moeder.

Destijds werd ik letterlijk stil gezet in het ziekenhuis en kon ik niet anders dan rusten. Nu ben ik het soms zo zat om te rusten, om weer op bed te liggen of om minder activiteiten aan te kunnen. Ik heb de neiging mijzelf met andere moeders te vergelijken.

Hoezo heb ik die zwarte wallen wel en zij niet? Waar zijn haar vetrollen? Waarom kan zij wel 32-uur werken en ik niet? Waarom ben ik zo ontzettend snel moe en kan zij de hele wereld aan? Hoezo slaapt Jonah niet door en haar dochtertje/zoontje wel? Doe ik het wel goed als moeder?

Is dit een never ending story of vind ik de kracht om ervoor te kiezen mij niet vergelijken en ‘het’ te accepteren?

Groeiproces

Oei, ik besef mij nu dat dit het groeiproces is dat God wil dat ik met jullie deel. Acceptatie [erkennen], stoppen met vergelijken en beseffen dat alles Genade is. Het is Genade dat het nu gaat zoals het gaat, het is Genade dat ik leef, het is Genade dat het zo goed is met Jonah enz enz.

Met vergelijken win ik niks. Het leven is te kort, te kostbaar om mij met die andere moeder/vrouw te vergelijken. Het ontneemt vreugde en dat hoeft niet [meer]. In het ziekenhuis ervoer ik die vergelijking helemaal niet of in ieder geval heel weinig en kon ik niet anders dan de situatie accepteren.

Ik had genoeg aan de muren van kamer 138, de liefde van Augus, mijn naaste familie & vrienden, de muziek die ik luisterde en mijn zwangerschapslegging met slobbertrui. Ik ervoer vrede ondanks de pijn, de onzekerheid en de bevalling die er aan zat te komen.

‘Wat mag ik leren door deze situatie? Wat mag ik anders doen?’ Dat schreef ik destijds op in mijn ‘dagboek’. De antwoorden komen vanzelf wanneer je begint met delen zo blijkt…

Bovennatuurlijke vrede

Gisteren had ik het met mijn zus Janneke over de ziekenhuisopname, de heftigheid ervan en de wonderlijke vrede die ook zij had ervaren. Ik vond het eerlijk gezegd niet zo heftig, omdat het allemaal zo snel ging. Nu bijna een jaar later besef ik mij wel wat het voor mijn omgeving betekend heeft. Ook de herinneringen die het met zich meebracht aan mijn ziekenhuisopname als 4-jarig meisje.

Toch hebben meerdere mensen bovennatuurlijke vrede ervaren over de situatie. En dat vind ik een Gods geschenk: om in het midden van de storm Zijn rust te voelen. In mijn ‘dagboek’ heb ik God daarvoor gedankt en schreef ik ook: ‘Dank U wel voor het wonder van genezing. Bovenal voor het wonder van Genade.’

Om mij te louteren in mijn zwakheid

Ik geloof dat God mij genezen heeft van de hersenvliesontsteking. Ik geloof ook dat Hij de ziekte niet heeft voorkomen. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar is heel Bijbels. Om mij te louteren in mijn zwakheid, ons te laten groeien als echtpaar en mij te leren leven in Gods genade.

Luister aub naar het nummer Gracefully broken van Tasha Cobbs om te begrijpen wat ik bedoel. Dit nummer heb ik ook veel geluisterd in het ziekenhuis.

Ik voel[de] mij gracefully broken. Uit genade leren leven is spannend maar geeft rust en geen ruimte voor vergelijking.

Gracefully broken.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.