En goed[er]…
Mijn vorige verhaal sloot ik met dit gebed: Moge de God van de vrede jou zegenen in een tijd waarin de wereld ontwricht is. Ik bid dat de gebeurtenis ‘corona’ ook aan het goede zal bijdragen wat God voor ogen heeft voor een ieder van ons.
Ik geloof dat een ontmoeting met Jezus hiervoor noodzakelijk is. In onrustige tijden is Hij degene die je rust kan geven. Zoals Johannes 14:27 zegt: Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
Eén ontmoeting met Jezus en je leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Zo heb ik dat zelf mogen ervaren. Mijn eerste ontmoeting met Jezus was jaren geleden. In 2011 heb ik mij laten dopen en sindsdien heb ik samen met Hem door verschillende seizoenen heen gewandeld en geworsteld. Hij helpt mij onder andere hoe te reageren op mijn omstandigheden.
Zo ook op de hersenvliesontsteking waardoor ik in het ziekenhuis belandde. Het leven is duidelijk niet maakbaar. Ik geloof dat we de regie hebben over hoe we op de omstandigheden reageren. Ik was niet blij om in het ziekenhuis te liggen. Ik was er door overrompeld maar kon niet anders dan me er aan overgeven. In mijn relatie met Jezus heb ik geleerd om op Hem te vertrouwen. Gaandeweg groeit er dan ook dankbaarheid in moeilijke[re] omstandigheden.
In de vorige verhalen heb ik al vele dankpunten genoemd toch ontbreekt er nog een heel rijtje betreft de ziekenhuisopname.
Ik ben dankbaar voor:
- [onverwacht] bezoek
- de zalving met olie voor genezing door de oudsten van de kerk
- de Leger des Heils band die tijdens Kerst muziek maakte in de hal van het ziekenhuis
- verlof van twee uur met oudejaarsavond zodat we met mijn gezin & vrienden oliebollen konden eten
- lief, behulpzaam en professioneel ziekenhuispersoneel
- champagne, hapjes en een bijzonder vuurwerk moment in de hal van het ziekenhuis met de jaarwisseling [zie foto]
- ons Nederlandse zorgstelsel
- de gemeente Menorah die mee heeft gebeden en bid
- familie en vrienden
- speciale tijd samen als pasgetrouwd echtpaar
- mijn moeder die elke dag de schone was kwam brengen
- rust ondanks omstandigheden
- de antibiotica kuur
- genezing van een levensbedreigende hersenvliesontsteking
- nieuw leven in twee opzichten:
- Jonah is geboren
- ik ontvang opnieuw Gods genade om te mogen leven
- een gezin van 3 in plaats van 2
- een vernieuwde relatie met Jezus
Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Ik heb er 17 opgeschreven maar in werkelijkheid is de lijst oneindig.
Geen zes maanden gips protocol
Mijn herstel van de hersenvliesontsteking gaat goed maar heeft meer tijd nodig. Geen zes maanden gips protocol zoals bij een gebroken been. Ik sta nog op de wachtrij voor een eventueel neuropyschologisch onderzoek. Omdat ik gelijk in mijn rol als moeder kwam was er nauwelijks tijd om mijn conditie weer op te bouwen, bij te slapen of alles een plekje te geven.
Wél is het juist deze combinatie van herstellen en moeder zijn die mij stimuleert om mijn denken verder te vernieuwen. Zodat ik meer en meer mag ontdekken wat Gods wil is voor mijn leven.
Zoals Romeinen 12 vers 1 en 2 zegt: Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik [Paulus] u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid[denken] te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
Wat heb ik tot nu toe ontdekt? Om niet meer zomaar hetzelfde te doen als voorheen maar mijn motivaties te toetsen. Om te [leren] leven met de dag. Om te kiezen voor dankbaarheid. Om te trainen als een atleet, juist als het op vernieuwen van mijn denken aankomt. Om datgene te doen wat ik op mijn hart heb.
Waar ben jij dankbaar voor in de omstandigheden waarin je je nu verkeerd? Wat ligt er op jouw hart om te doen? Wat heb jij ontdekt over Gods wil voor jouw leven?
Mooie vragen om dit verhaal in principe mee af te ronden maar er ontbreekt nog iets.
De titel: Nooit meer hetzelfde maar goed[er] impliceert misschien dat het voorheen niet goed was. Voorheen was het ook goed, want ik weet mij Geliefd door God. Echter door de heftige combinatie van ziek en zwanger zijn ben ik gedwongen met andere ogen naar het leven te kijken. Het leven is niet meer hetzelfde als voorheen.
Dat kan ook niet. Maar ik moest er wel heel bewust voor kiezen om ook niet meer hetzelfde te willen.
God beweegt mij ertoe om te zoeken naar Zijn wegen en gedachten in plaats van die van mijzelf. Zijn gedachten zijn goed[er]. Dit heb ik al meerdere malen mogen ervaren in mijn leven.
Hij keert dat wat ons beschadigd voor ons om. Want Hij is Soeverein.
Luister maar.