Waar ik vorige week heel oprecht deelde via instagram dat ik business as mission fantastisch vind. Moet ik daar voor de compleetheid van het verhaal aan toevoegen: dat ik business as mission ook spannend vind.

Spannend vanwege de onzekerheid die het menselijkerwijs met zich mee brengt.

Onzekerheid met name op gebied van inkomen. Die onzekerheid geeft mij stress en is een terugkerend onderwerp van gesprek tussen Augus en mij. En brengt mij continue in vertwijfeling.

Waar ik geneigd ben te stoppen, zegt God: ‘geef de moed niet op’! Zegt Augus: ‘ontspan’. En toch heb ik sinds afgelopen zomer meerdere malen een parttime baan overwogen. Het maakte mij onrustig, koste negatieve energie in ons huwelijk en was uitstel van het maken van een keuze. Want.

Geen keuze maken is ook een keuze.

Zodoende besloten Augus en ik samen dat ik tot een keus zou komen tijdens afgelopen week. Ik vroeg God om raad. Luisterde naar Zijn woord en zocht naar hulp in het maken van de keus.

Zondag sprak God: wees heilig, want Ik ben heilig. Maandagavond sprak God via de uitzending van Presence: gelukkig ben je als keuze maakt in gehoorzaamheid en geloof [psalm 1 door woord van Wim Hoddenbagh]. Ongemerkt was ik toch naar de maatstaf van deze wereld gaan leven & werken. Ik kan niet twee heren dienen, niet God & de mammon. Dit heb ik belijd als zonde en heb mij hiervan bekeert.

Diezelfde maandagavond maakte ik de keus om volmondig JA te zeggen tegen de visie en missie voor WDWWH, die God op mijn hart heeft gelegd.

Mijn zekerheid wil ik leren bij Hem te zoeken en niet langer in een parttime baan [niks mis mee overigens], maar ik geloof dat dit niet de weg is die God voor mij heeft.

Vanmorgen sprak God wederom: “..wees heilig, want Ik ben heilig” [1 Petrus 1: 15-16]. Ik vroeg aan Augus wat zou jij verstaan onder heilig? Hij zei: ‘apart gezet.’

Zo voel ik mij exact: apart gezet!

Op een eenzame plek welliswaar, maar is dat niet juist de plek waar Jezus het meeste leerde van God en het liefst wilde zijn?

M’n karakter schud aan alle kanten. Focus is een ding. En emoties vliegen van hot naar her. Maar belangrijkste: ik heb gekozen. En nu mag ik leren volharden. Mij oefenen in ontspanning aan Jezus’ voeten.

Het is God die mijn beker vult[niet de mammon], zodat ik weer mag & kan uitdelen.

Zoals Jeremy Riddle zingt:
Spirit of the living God come fall afresh on me
Come wake me from my sleep
Blow through the caverns of my soul
Pour in me to overflow

Of zoals bijbel spreekt in Ephesians 3:20 [NIV]

Now to him who is able to do immeasurably more than all we ask or imagine, according to his power that is at work within us,’ ⁣⁠

Ik ervaar het als een doorbraak, een statement ten opzichte van de vertwijfeling om dit met jullie te delen. Wellicht maakt bovenstaande iets bij jou los? Ervaar jij ook dat je apart bent gezet? Ben jij soms vertwijfeld over de visie / missie die God jou specifiek gegegeven heeft. Wil je erover delen? Stuur mij dan gerust een persoonlijk bericht. Be blessed!

Liefs x Petra